Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ եկեղեցասէր

վանկեր՝ ե•կե•ղե•ցա•սեր

Ստուգաբանություն

(հնց․) եկեղեցի սիրող, կրոնական արարողություններ սիրող, ժամասեր ◆ Հոգաբարձուներից երկուսը եկեղեցասեր վաճառականներ էին։ (Շիրվանզադե) ◆ Ղազարն էլ ենթարկվեց հոր ազդեցությանը… դարձավ եկեղեցասեր: (Ավետիք Իսահակյան)
եկեղեցու գոյությունը և նրա սկզբունքներն ու հասարակական դերը սիրող՝ պաշտպանող, եկեղեցու ջատագով

Բաղադրյալ բառեր
եկեղեցասիրական եկեղեցասիրություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։