եղհալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ եղ•հալ
- Սեբաստիա, Կարին, Բասեն, Խոտուրջուր՝ մեկ ունկանոց կավե կամ պղնձե փոքր աման, որի մեջ յուղ են հալում, որոշ տեղերում էլ օգտագործում են սոխառածի համար ◆ Եղուխալ, սոխառած եփելու համար կավե փոքր անոթ։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։