Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [jɛntʰɑˈd͡zɑjn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ են•թա•ձայն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. հիմնական ձայնային տոնին որոշ երանգ կամ հնչման հատուկ բնույթ տվող արձագանք (օբերտոն) (երժշտ․)
  2. երգի մեջ հիմնական ձայնի կրկնությունը հանդիսացող ձայն
  3. երգեցողության ժամանակ հիմնական ձայնը կրկնողը ◆ Ձայնի տոներից մեկը հիմնականն է, իսկ մյուսները՝ կողմնակի, երկրորդական տոներ են, որոնք կոչվում են ենթաձայներ։ (Դասագիրք)
  4. խմբական երգեցողության ժամանակ մեկ կամ մի քանի ձայների ժամանակավոր շեղումը հիմնական մեղեդուց, կամ ընդհանրապես հիմնական մեղեդու հետ հնչող քիչ թե շատ ինքնուրյուն մեղեդային գիծ (կամ գծեր), որը մնացած ձայների հետ կազմում է պոլիֆոնիկ գիծ (կամ գծեր) և պոլիֆոնիկ հնչողություն
  5. տե՛ս պոլիֆոնիա
  6. (ռազմ․) ցածր հաճախականության անլսելի ձայն, որը մարդկային ականջն ընկալել չի կարող

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. (երժշտ․) օբերտոն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
  • Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։