Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ եռ•կ(ը)•ծալ 

  1. երերալ ◆ (Խաթմամեն) անթրոց կառնի թոնիր կխառնի, խաճէրկթին կտեպնի, պուտուկ, ճլորներ, կեռկծան, շուռ կառնեն կինեն թոներ։ ԱՏՍ
  2. շարժվեր ◆ Ծի տարան տրին մեկ ծռտոտ խավնոցիմ պես նեղ տեղմ, եռկծալու տեղ չկա, կայնի ոտաց վրա։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։