եսամոլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛsɑˈmɔl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ե•սա•մոլ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
Ածական
- եսամոլությամբ տառապող (մարդ), եսապաշտ, էգոիստ ◆ Եվ ով են մարդիկ… աղվեսների հոտ, եսամոլ անհուն, ուրացող, մատնիչ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Նա չէր սպասում ոչինչ՝ վայրենի հայհոյանքներից և մութ, եսամոլ իղձերից բացի։ Եղիշե Չարենց
- եսամոլություն արտահայտող, պարունակող, եսամոլությամբ կատարված ◆ Աբովյանը թե հոգևորականության և թե աշխարհիկ մտավորականության շրջանում տեսնում էր միայն անիծյալ եսամոլների։ (Դասագիրք)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս եսակենտրոն, եսապաշտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։