եսամոլություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛsɑmɔlutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ եսամոլութիւն
վանկեր՝ ե•սա•մո•լութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- իր եսը, իր անձնականը ուրիշների և ամբողջ հասարակության շահերից բարձր դասելը (էգոիզմ) ◆ Նա մի բարբարոսական զոհ էր համարում հանգուցյալին, զոհ մարդկային եսամոլության, գոռոզության, կեղծ պատվասիրության։ (Շիրվանզադե) ◆ Եվ լսել կոպիտ եսամոլության այս Կույր աշխարհի չար նախատինքներ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- եսամոլի արարք, վարքագիծ
Բացատրություն
- (ֆզլգ․) [լատ. ego` «ես» + mania` «կիրք, խելահեղություն»] Անձնային նարգիզային խանգարում` սեփական ես-ով` էգո-ով, ախտաբանական մտահոգվածություն։
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։