Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ եսասէր

վանկեր՝ ե•սա•սեր 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. միայն իրեն սիրող, միայն իր անձի և շահերի մասին հոգացող ◆ Վերևում՝ գործին անծանոթ մարդիկ եսասեր իրար ոտքի տակ փորող, անդեմ, ինքնագոհ և ստրկամիտ։ Եղիշե Չարենց ◆ Նա ամաչում էր բոլոր եսասեր ծնողների նման, որոնք գլուխները կորցրած՝ ամեն ինչ կապում են իրենց անձի հետ։ Սեկ․
  2. տե՛ս ինքնքասեր ◆ Իսկ ճշմարտությունն այն է, որ դուք սարսափելի եսասերներ եք, բանական արարածի պատկերը կորցնելու չափ եսասերներ։ (Նար-Դոս)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. եսական, եսապաշտ, ինքնքասեր, ինքնապաշտ,

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել