Հայերեն դարձվածք

  1. մարդկային զգացումներ, հատկություններ, արժանապատվություն ևն․ ունեմ ◆ - Կարծում ես՝ չե՞մ հասկանում երեխայի վիճակը, ես էլ մարդ եմ, չէ՞։ ◆ - Ախպեր, ա՜յ, հիմի օրնակի համար՝ մինն ասեմ, դու տես՝ մենք էլ հացկեր մարդիկ ենք, բան ենք հասկանում թե՞ չէ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ - Դուն մեզ ափաշկարա հիմարի, ախմախի տեղ կը դնես, է՜հ․․․ ◆ - Չէ՜, քավ լիցի ըսե, մեղա ըսե, մենք ալ մարդ ենք զահար [«երևի»]։ (Թլկատինցի) ◆ - Մենք էլ մեզի համար մարդ ենք, գուզենք օր [«որ»] էրթանք թագավորի հարսը փախցնենք, բերենք քեզի տանք։
  2. ասում են, երբ անտեսված են լինում ◆ -Մենք էլ մարդ ենք, քաղաքում անուն ունենք։ Արշակ Շահնազարյան ◆ - Ինչ է ատ․ մինակ «քուզենս ու քուզենս»․ մենք ալ մարդ ենք հոս։ Լևոն Շանթ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։