ետի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ե•տի
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Նոր Նախիջևան, Կարին, Շիրակ, Խարբերդ, Համշեն՝ 1. Վերջի ◆ Խայու ետի խելքը իմն ըլներ։ Առած ◆ Ով որ էրկու ջեր կնիկ է ուզի, վուրդի՞ պիտի թաղվին, առչի կնգա մոդ, թե էդի կնգա։ (Գարեգին Սևունց) 2.Ուշ ◆ Մեր հալիվորի բնությունը դուք չեք իմանում, մի քիչ ետի գնանք՝ կբարկանա։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։