հրաժարվել, ձեռք քաշել ◆ Վերջինս եկավ արքային համոզելու, որ ետ կանգնե նա յուր մտադրությունից։ (Մուրացան)◆ Նա փորձեց համոզել Մարութխանյանին, որ հետ կանգնի անարդար պահանջից։ ԱլՇ ◆ Այնպես որ հարկ կ’ըլլա... ետ կենալ շատ մը տեղեր տեսնելե։ (Գրիգոր Զոհրապ)◆ - Ի՞նչ կանես... թե որ էգուց նշանածդ իմանա ու ետ կաննի։ (Պերճ Պռոշյան)
(բրբ․) մի բան անելուց դադարել ◆ Քիչմ տեղ էլ կէրթյա, թակավորու լաճ էլմ [«մի անգամ»] էլ կիրիշկա [«նայում է»] ուր իտև, կտիսնա, որ երիտասարդ ետ չի կենա, ճար չկա։ (Միրե Զնանի ախչիկ)
չմասնակցել, մի կողմ քաշվել ◆ Կռները բաց թողին ու ետ կաննեցին: Էտ հարսանիքը խաջիլ էլավ [«չկայացավ, տապալվեց»]։ (Ոսկե քաքուլ տղի հեքիաթը)
դրժել, ուրանալ ◆ Մինչև անգամ ուրացել են յուր տված փողերը, ետ կանգնել։ (Լեո)◆ Արքան կարող էր ետ կանգնել իր խոսքից, կատակի վերածել իր առաջարկը։ Պերճ Զեյթունցյան◆ - Յիս իմ խոսկեմեն հիդ չիմ կանգնում, կ'օսե։ Գաբրիել Սունդուկյան
կեցվածքը (փխբ․) փոխել ◆ Սմբատը գիտեր, որ կյանքի կանոնավոր շավղից շեղվում է։ Գիտեր և դարձյալ հետ չէր կանգնում(Շիրվանզադե)◆ - Ավուրտենք ետ պիտի կենային, միտք փոխեցին, առին։ Զապել Եսայան◆ Մինչև իսկապես վեր կենալը շինականը դեռ շատ կորոճա իր անելիքը և մի քանի անգամ կվճռի ու ետ կկենա։ Դերենիկ Դեմիրճյան
թողնել ◆ Ճիշդ ինչպես սիկառի [սիգառի] վարժվող մեկը ծխելե ետ կենալ ուզեր օր մը։ (Գրիգոր Զոհրապ)◆ Կյանքին մեջ աղոթքեն ետ կեցած չունի երբեք։ (Թլկատինցի)
նահանջել, ընկրկել ◆ - Բայց ենթադրել, որ դուք ե՛տ կկանգնե՜ք, որ զենքը ցա՞ծ կդնեք։ Վրթանես Փափազյան◆ Սակայն ժամանակին սթափվում ենք... և ետ կանգնում այդ ճակատագրական քայլից։ Երեկոյան Երևան
