Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•րաս•տան

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *prōk՛to- «հետույք» ձևից. հմմտ. հունարեն πρωκτός՝ «հետույք, հետանցք» (հայ-հունական զուգաբանություն)։

նստելատեղ, նստուկ ◆ Նա թամբի վրա պինդ չի նստում, երաստանը միշտ բարձր է պահում։ Ստեփան Զորյան ◆ Եվ զիստերն իր սարսռագեղ գեր երաստան շամբույշ։ (Դանիել Վարուժան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։