երեսհարք

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ե•րես•հարք  # Արարատյան, Թբիլիսի՝ դեմք, կերպարանք ◆ Երեսհատին որ նայում ես, պատկերդ միջին շողշողում է։ (Ակսել Բակունց) ◆ Թուդրի բույրիցը տերտերի կնկա երեսհարքը ընենց էր կարմրել... կսես կարմիր ձվածեղ ըլներ։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Ահեմեն էրեսհարքը շապկեմեն չէր ջոգվում։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Բարբարե., Ստեփան Դանելիչն... ասիլ էր, վուր աղջկան ուզում է Միխեիլին տա։ ◆ Անանի. (էրիսհարքուքը փոխվելով) #

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։