երեք
Հայերեն
ՄՀԱ: []
վանկեր՝ ե·րեք, 3
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *treies-, *tri- (բաղադրություններում). հմմտ. հին հնդկերեն traya, հունարեն τρεïς, լատիներեն trēs, հին իռլանդերեն tri, գոթերեն preis, պրուսերեն tris, խեթերեն tri «երեք»։
Թվական
- թիվ մեկից հետո և չորսից առաջ։ ◆ Նրանք երեքը միասին սկսան խոորհուրդ անել ապագա ձեռնարկության համար։ (Մուրացան) ◆ Մենք, առույգ ու ժիր գեղջուկ մանուկներ, երեք դասընկեր… Տաղ էինք անում։ Հովհաննես Թումանյան
- երեքի կանոն ֊ երից կանոն ◆ Հաշիվներ կընեին երեքի կանոնի վրա հիմնելով։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- երեք տակ ◆ Ներիր ձերդ գերազանցություն, երեք ժամ մեջլիսում սուտ խոսեցի, երեք տակ քրտնեցի։ (Գարեգին Սևունց)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
|
|
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։