Հայերեն դարձվածք

  1. (հզվդ․) իրեն երջանիկ զգալ․ ◆ Ուրախությունից երկինք էր թռչում ու կարծես մի մեծ գանձի տեր դառնում։ Պերճ Զեյթունցյան ◆ Բայց երկինքը վերացած այդ քնքուշ, փխրուն էակը (մայրը) կրնա հանկարծ ժայռի նման կարծրանալ։ ◆ Ծնողական ժողովում որդուն գովեցին․ երկինք բարձրացավ։
  2. բարձր գաղափարներով, իղձերով ևն․ տոգորված լինել ◆ - Էլի մայրդ երևի հիվանդ է։ Խեղճ պատանի, դու սլանում ես երկինք, նա կպած երկրին։ ԱլՇ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։