երկձայնություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [jɛɾkd͡zɑjnutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

[հուն.diploos`«երկակի»+phone` «հնչյուն, ձայն»]

Բացատրություն

1. (ֆզլգ․) Միաժամանակ երկու տարբեր բարձրությանտոների առաջացում` մեկ հնչյունն արտաբերելիս:Նկատվում է առջևի և հետևի ձայնածալքերի տատանման հաճախականության տարբերությունների պարագայում։

Հոմանիշներ

1. Դիֆտոնգիա
2. Դիֆոնիա

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ diplophoni,diphthongia,double voice ռուսերեն՝ диплофония (ru) ‎(diplofonija)

Աղբյուրներ

• Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։