Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ երկ•նա•թով

Ստուգաբանություն խմբագրել

երկնքի նման թովիչ, երկանային թովչանք ունեցող
երկնքով թովված՝ հմայված
շատ բարձր երկնասլաց, երկնաբերձ (փխբ․) ◆ Հոգիս սովոր էր երկնաթով կատարներին, ինչո՞ւ խոցվեծ աիրո նետով, ինչու պարտվեց անպարտելին։ (Մամուլ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։