երկնամուխ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛɾknɑˈmuχ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ երկ•նա•մուխ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- երկնքի մեջ մխրճված, մխված, երկնահաս, երկնահուպ ◆ Սասունա սար՝ վեստ ու վիթխար հանց երկնամուխ ցլի գլուխ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Երկնամուխ լեռն արևում մեջ կը շողա զերթ շափյուղա։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Ով դուք սրբազան մասիս Արագած էդ ձեր երկնամուխ գոհար թագերով… փայլատակում եք լույս-պսակներով։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս երկնահաս
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։