Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զա•զիր 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Թերևս կրկնավոր՝ բնիկ հնդեվրոպական *g՛her- «փոքր, չնչին» արմատից. (g՛hь-g՛hēr- > *ձազիր > զազիր ՞). հմմտ, հունարեն χειριον` «ավելի վատ»։

Ածական

  1. գարշանք՝ զզվանք առաջացնող, գարշելի, զզվելի ◆ Մեկ էլ տեսա մատաղ կուրծքին զազիր որդն է բուն դրել։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  2. կեղտոտ, ստոր, անարգ ◆ Եվ խավարասեր ամբոխը նրա Զազիր գործերին կանգնած խնկարկու։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  3. չափազանց անարդար։ ◆ Ահա այն ահավոր զազիր օրենք գաղտնիքը, որ հրամայում է՝ «կին, եղիր հնազանդ քո ամուսնուն»։ Հովհաննես Թումանյան

Բացատրություն

  1. (նորբ․) 1գարշելի,զզվանք առաջացնող 2 ստոր, կեղտոտ

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. գարշելի, զզվելի
  2. կեղտոտ
  3. ստոր
  4. զզվանք առաջացնող

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։