զաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զաթ
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Չարմահալ՝ ցեղ, ազգ ◆ Քու զաթին նահլաթ։ (Ձեռագիր) ◆ Հում կաթնակիր, Աթամի զաթ, նալաթ քու էյթիբարին։ (Սայաթ-Նովա) ◆ Մեգի զաթը օր խարաբ էլավ, զավակներն էլ խարաբ կըլնեն։ ՍԲա
Արտահայտություններ խմբագրել
- զաթտ կտրվի - անսերունդ մնաս, սերունդդ վերջանա
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։