զաթե
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•թե
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Կարին, Մուշ, Վան՝ արդեն իս, հենց, ասենք◆ Զաթ դու ես, սու, ադոր երես տվողը, Նրա ետևից աղաղակեց խանումը։ (Հակոբ Մանանդյան) ◆ Կընկանը ուզածն ա զաթը ադ էր, սիրողներուն առաջը դուռը կը բացվի։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Ըլլի օր հարսանիք ըլլի, զաթի անոթի եմ, լավ կշտանամ կը։ Ահ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։