զալիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•լիլ
- Չարմահալ՝ խեղճ, անօգնական։
- Անարգված, ճնշված։ ◆ Զալիլ ու զաիֆ մարթն էլ Աստծո՞ւ ստեղծածն է։ ՍԲ
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։