զախրա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զախ•րա
- Խարբերդ, Ասլանբեկ՝ զախիրա
- Շիրակ, Ապարան, Չարմահալ՝ զահիրա
- Նոր Նախիջևան՝ զահիրե, զահրա
- Շապին Գարահիսար, Քեսաբ՝ 1. Պաշար, ուտելիք, պարեն։ ◆ Կառնուն զերտալուն...կուտը մեչեն կըհանին ու զիրեն քը չորցունեն ձմեռվա զահիրե: Ռափայել Պատկանյան
2. հացահատիկ ◆ Անկե վերջ, զահրա ունենանք, աղոն կը պատրաստեանք, կորկոտ կը ծեծեանք։ (Ձեռագիր)
- Զախիրա անել, պաշար պատրաստել՝ հավաքել։ ◆ Մռչեմն իրա պստի տեղովը դուն է զախիրա անում ձմռվա հմար, ջանավարները չէ։ ՍԲ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։