զաման
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•ման
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Մուշ, Բաղեշ՝ Ժամանակ, դարաշրջան ◆ Էս զամանի գոզալներուն ախարթ ու իման չը մընաց աշխարքը քրտնքով ապրելու աշխարք ըլներ, Էշը դադելու, ձին ուտելու զամանը չլեր, որ դուք էլ հանգամանքից օգտվելով, բախտի էրկու էրեսն էլ հնձիք։ Վայ գա մեզի, ինչ զամուն է էլի ․․․ վո՞վ էր տեսի կնգնը գլեւղ չշիներ ու կիսուր- կեսարի հեդ խոսեր, օր մենք տեսանք։ ՍԲ
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։