Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զայ•րա•գին

Ստուգաբանություն խմբագրել

սատիկ զայրացած, բարկացած ◆ Էսպես ասաց ու զայրագին հրամայեց զորքերը գան։ Հովհաննես Թումանյան ◆ (Նժույգը) դեռ շարունակում էր զայրագին վրնջալ՝ դոփելով գոմի սալ քարերը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Զայրագին նողկանքով դեմքը շրջեց Մանեից։ (Նար-Դոս)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ яростьный (ru) ‎(jarostʹnyj), гневный (ru) ‎(gnevnyj), возмущонный (ru) ‎(vozmuščonnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։