զանգակահարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑŋɡɑkɑhɑɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ զանգակահարութիւն
վանկեր՝ զան•գա•կա•հա•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- զանգահարելը
- զագերով տագնապի, հանդեսի, տոնակատարության և այլ ազդանշան տալը (պատմ․)
- եկեղեցու զանգերը տալ, հնչեցնել (հնց․)
- զանգը հնչեցնելու ձայնը, զանգի ձայնը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։