Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զան•գա•կա•տուն

Ստուգաբանություն

(ճրտրպ․) եկեղեցու տանիքի վրա կամ եկեղեցուն կից աշտարակաձև կառուցվածք, որտեղ կախում են զանգերը ◆ Աղավնիները… թռան նստեցին բարձր զանգակատան գերանի վրա։ (Րաֆֆի) ◆ Եկեղեցին անապաճույճ շինություն էր, մամռապատ կտուրով և փայտե խարխուլ զանգակատնով: (Մուրացան)
նույնն է զանգաշտարակ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ колокольня (ru) ‎(kolokolʹnja) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։