Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զանգահարութիւն

վանկեր՝ զան•գա•հա•րու•թյուն

Ստուգաբանություն խմբագրել

զանգահարելը ◆ Երբեմն լսվում էր զանգահարության մեղմ ձայն։ (Րաֆֆի)
զանգերով տագնապի, հանդեսի, տոնակատարության և այլնի ազդանշանը տալ (պատմ․)
(հնց․) եկեղեցու զանգերը տալը, հնչեցնելը ◆ Նրա աչքերի առաջ հեռանում էր վանքը՝ դարմանի և ցորենի շեղակույտով, նախիրներով, որոնց բառաչը խլացնում էր երեկոյան զնգահարութունը: (Ակսել Բակունց)
զանգը հնչեցնելու ձայնը, զանգի ձայն
զնգոց, զրնգոց ◆ Ձիաքարշերի հաճախակի զանգահարություն: (Մուրացան)
Եկեղեցական կոչնակ խփելու տարատեսակ։ Կատարվում է մեկ զանգի միջոցով։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ ringing, peal գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ звон (ru) ‎(zvon), трезвон (ru) ‎(trezvon) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։