զառամյալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑrɑmˈjɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ զառամեալ
վանկեր՝ զա•ռամ•յալ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- զառամած ◆ Հոգեկան ցնցումն այնպես էր ազդել զառամյալ կնոջ վրա, որ նա պառկեց ու սկսեց զառանցել։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Դու ասա, ով ծերուկ, որ ավագն ես գիտուներիդ մեջ, - դիմեց նա ամենից զառամյալին: (Ավետիք Իսահակյան)
- հին, հնամենի (փխբ․) ◆ Այգու մեջտեղում բարձրացած էր այդ զառամյալ մեծ թթենին։ (Մանվ.)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։