զառզարդար

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զառ•զար•դար 

1. Հավարիկ, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Մալաթիա, Խարբերդ, Արաբկիր, Տարենտե, Դերսիմ, Քղի, Սվեդիա՝ զարուզարդար
2. Ղարաբաղ, Հավարիկ՝ զարզարդուեր
3. Քեսաբ, Ղարաբաղ՝ զ(ը)րզարդար։ Ծաղկազարդի տոնը, որ լինում է զատկի նախընթաց կիրակի օրը, որի ժամանակ նորաբողբոջ ծառերի (գլխավորապես՝ ուռենու) ոստերը եկեղեցում օրհնում են ու բաժանում ժամավորներին, ծառզարդար։ ◆ Սաղ քաղաքը զըրթարըմ ըն զատկի զըրզարթարի մընան, վըեսկի արծաթն էլ գյետի մնան քյընըմա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Զրզարթարը եկավ, լափ մթեն խոխեքս հվըքեցի, զըրթըրեցի, տարի ժամ։ (Տմբլաչի Խաչան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։