զավեշտաբանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɑvɛʃtɑbɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ զաւեշտաբանութիւն
վանկեր՝ զա•վեշ•տա•բա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- զավեշտաբան լինելը ◆ Բարձրաձայն քրքիջ մը կռնկեն յուր զավեշտաբանությունն դադրեցուց։ (Ծերենց)
- զավեշտաբանելը
- նույնն է՝ զավեշտ
Հոմանիշներ խմբագրել
- զաեշտախոսություն, կատակաբանություն, կատակախոսություն, զվարճաբանույթուն, զվարճախոսություն, ծաղրաբանություն, ծաղրախոսություն, կատակախոսք
- տե՛ս զավեշտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։