զատանց

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զա•տանց 

1. Մուշ, Վան, Ուրմիա, Նոր Բայազետ, Մոկս, Շատախ՝ զատամանց, զատնից, զատուց, զատուն, զատոց ◆ Հոռվից։ զատանց տեսավ մեկ սև ձիավոր ըմ։ Սասնա ծռեր ◆ Զատանց խորոտի, ուր մոտ խասնա գեշի։ (Ձեռագիր) ◆ Զատանց մե կրակ էր էրևում։ Ահ ◆ Դիմաց զատնում կրակ ըմ էրևաց։ ՍԾ ◆ Զատու եմ էլեր իկերեմ քե տես, կուկյամ կ՞տեսնամ անուշ քըներես։ ՍՏՍ ◆ Շատ քնաց, քիչ քնաց, էտ սև սարի քլոխն հ՞ելավ։ Տեսավ զատունց քոզ ու դուման կուքա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Թըզ Տավիթ գա հանտեղ, զատնու կային։ ՍԾ ◆ Մեզ զատ մը կա՝ զատոց է, թագն ի գլուխ՝ սղոց ՝ գիշերվան մեռելահարույց է։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։