զատնեզատ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [zɑtnɛˈzɑt]
վանկեր՝ զատ•նե•զատ
- Մուշ՝ իրարից հեռու, առանձին-առանձին, բաժան-բաժան, ամեն մեկը առանձին ◆ Նրանք գնում էին զատնեզատ, կարծես իրարից խռով լինեին։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։