Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զար•դա•քան•դակ

Ստուգաբանություն

իբրև զարդ ծառայող, որի հիմքում ընկած են կրկնվող երկրաչափական տարրեր կամ բուսական ու կենդանական թեմաներ (օրնամենտ) ◆ Թիկնակն ուներ ծաղկանկար զարդաքանդակներ։ ◆ Դռան թավշյա վարագույրը, պատերին ամրացրած եղնիկի եղջյուրները… պատուհանների զարդաքանդերի հետ մտքեր էին զարդեցնում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
զարդաքանդակներով զարդարված, քանդակազարդ Զարդաքանդակ կամար ահա պալատներ զարդաքանդակ և սյունաշարեր մարմաիոոնե ՍԿ
(ճրտրպ․) (շին․) զարդարվեստի բնագավառներից է, նեղ իմաստով կապվում է քարի հետ, որը դեռևս քարի դարից հանդիսացել է զարդարման գլխավոր նյութ

Բաղադրյալ բառեր

|}

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։