զարմացական

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zɑɾmɑt͡sʰɑˈkɑn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զար•մա•ցա•կան 

Ածական

1. զարմացնող զարմանք շարժող։ ◆ Համբու՞յր, -զարմացական ու հարցական կրկնեց Ադամ։ (Ավետիք Իսահակյան)
2. զարմանք արտահայտող։ ◆ Արտասանեց մի տեսակ զարմացական և հարցական եղանակով։ (Նար-Դոս) ◆ Մոգը, մի զարմացական հայացք ձգեց իմ երեսին։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

1. զարմացագին, զարմացողական, հիացական, հիացագին, հիացիկ։
2. տե՛ս զարմացկոտ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։