Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զըն•գ(ը)•ռիլ 

  1. Վան՝ հակառակվել, ընդդիմանալ ◆ Ուր ահուն քեռի Թորոս զըդոնք թոփ էրեց, որ տանի ընցու թրի տըկով։

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։