զիան-զյան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զի•ան-զ(ը)•յան
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Կարին, Մուշ, Ալաշկերտ, Վան, Մոկս, Թբիլիսի, Համշեն, Սեբաստիա, Տարենտե, Գանձակ՝ վնաս ◆ Ուրիշի զյանը չէր կարոն յուր վնասը ծածկել։ (Մուրացան)
◆ էը դռնիցմեզ զիան կուգա Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Շահն․․․ չէր դիմանա էս իմ քաշած զայանին (Սայաթ-Նովա)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։