զիկիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զի•կիլ
- Ղարաբաղ՝ փոքրիկ կոշտուկ, սրածայր կամ բութ ելուստ ◆ Նրա ձեռքի վար զիկիլ կար։ Ահ ◆ ԷՍ քարը ինչ շատ զիկիլներ ունի։ Ահ ◆ Էս ձուն երեք հատ զիկիլ ունի։ Ահ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։