զիհ-զինքը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զիհ-զին•քը
- ինքն իրեն ◆ Զիհ-զինքյերը ասին, - էտ աշըղի տակը պան կա։ Ժվ ◆ Հա էտենց մտածելով զիհն-իրան թոհնաթ տալով, ինգյան ճամբախ։ Ժվ ◆ Զիհն-ուրը ասաց Քյոռ-օղլին։ Ժվ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։