զինանշան

Հայաստանի Հանրապետության զինանշան

Հայերեն

Գոյական

• ՄՀԱ՝ [zinɑnˈʃɑn]

վանկեր՝ զի•նա•ն(ը)•շան 

Գոյական

1. պետության պաշտոնական խորհրդանիշ, պետության սահմանադրությաբ կամ հատուկ օրենքով հաստատված իրավաորոշարկիչ նշան, որը պայմանական տեսքով արտացոլում է պետության ազգային, տնտեսական, պատմական և այլ առանձնահատություններ ու խորհրդանշում է նրա ինքնիշխանությունը

Հոմանիշներ

1. զինանիշ, զինադրոշմ, (ռազմ․) զինակնիք, արմա, կնքանշան (հզվդ․)
2. գերբ, պետնիշ

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։