Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զի•նա•ն(ը)•շան•վել

Ստուգաբանություն

զինանշանել բայի կրավորականն ու չեզոքը ◆ Նա ծածկած էր պողպատյա արծաթազարդ սաղավարտ, սպիտակ ցցունքով և նախարարական զինանշանով։ (Մուրացան) ◆ Քո վաղեմի զինանշանիդ արծիվը հիշիր։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Պետական զինանիշ։ Թարգմ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։