զինավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zinɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ զինաւոր
վանկեր՝ զի•նա•վոր•
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- զինված, զենք կրող ◆ Մարդիկ զինավոր սուրբ Գևորգ են ձեն տալի։ (Պերճ Պռոշյան)
- տե՛ս զինվոր
Հոմանիշներ
խմբագրել- զինվորական վարժություն վարժանք (զինվորներին սովորեցնելու համար)
- տե՛ս զորախաղ
Արտահայտություններ
խմբագրել- տե՛ս զինավառ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։