զինքը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զին•քը
- ինքն իրեն ◆ Իրեն հետ զինքյը տվալ ա տափավը, փշրվալ, մեծ ճոթը անգուճն ա մնացալ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Զինքը գետնին տվավ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
- զինքը կորցնել - իրեն կորցնել, ինքն իր անելիքը կամ արածը չգիտակցել
- զինքը (իրան) հավաքել
- Ղարաբաղ՝ ինքն իրեն հավաքել, ուշկի գալ, զգաստանալ ◆ Պատառ ար մնացյալ մին լյավ ծեռքավս տամ, ամա ըսեցի կնեգ, հինչըս անըմ, զինքդ քեզ հըվաքի։ (Տմբլաչի Խաչան)
- դիմացինին կարգի հրավիրելու արտահայտություն, չափդ իմացիր, ավել-պակաս մի խոսիր և այլն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։