զխկվել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զըխ•կը•վել
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Վան, Չարմահալ, Ուրմիա, Կարին, Մոկս, Սեբաստիա, Խարբերդ՝ ուտել, լափել, լակել։ ◆ Շատ մի խոսալ, հացդ զխկտվի։ Սահակ Ամատունի ◆ Արաղի տուր (փողը) զխտվի։ (Ջավախեցի) ◆ Տեսել ե՞ս թե որքան են (գինի) զխկտվել որսկան Ավետն ու իշխան Կարագյանը։ Սերո Խանզադյան
- Մուշ, Բաղեշ՝ Մարմնով ուժգին խփվել՝ բախվել մի բանի։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։