Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զ(ը)ղ•քիկ 

  1. Վան՝ տակառի ծակը կամ շշի բերանը փակող բան, խցան ◆ Զըղքիկ զարնողենց տղան թուլումպաճի ի․ եփ ուրիշի տուն վառվի ինքը խաղ կասի, չյում իրիկուն։ ՍՏՍ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։