Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զ(ը)ղ•քիկ 

  1. Վան՝ տակառի ծակը կամ շշի բերանը փակող բան, խցան ◆ Զըղքիկ զարնողենց տղան թուլումպաճի ի․ եփ ուրիշի տուն վառվի ինքը խաղ կասի, չյում իրիկուն։ ՍՏՍ

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։