Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զըմ•պուռթ 

  1. Կարին՝ ժախի նման վայրի բույս՝ կծու համով, ուտում են թթու դրած։

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։