զնգուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zŋɡun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զ(ը)ն•գուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- զնգացող, զնգոց հանող, հնչեղ ◆ Զրհապատը զնգաց զնգուն։ Ստեփան Զորյան
- խոխոջուն, կարկաչուն (փխբ․) ◆ Ժայռի բացվացքի դուրս էր հորդում մի ուրիշ զնգուն աղբյուր։ Անահիտ Սեկոյան
- եռուն, բորբոքուն (փխբ․) ◆ Եվ երբ փոքր հեռացան, լսվեց նրա զնգուն ծիծազը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։