զովասուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɔvɑˈsun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զո•վա•սուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- զով տեղերում սնված, զովի ընտելացած ◆ Ձմեռվա և աշնան ամիսներին, օրինակ՝ նա գերադասում էր Դավինը, ամառը՝ զովասուն Կարինը։ Ստեփան Զորյան ◆ Զովասուն եղնիկը տաք երկրերի շոգին չի դիմանա։
- հանգստացնող, զովացնող (փխբ․) ◆ Անուշ արցունք մը սրտիս Քուն կը բերևը զովասուն։ (Միսաք Մեծարենց)
Հոմանիշներ խմբագրել
- հովասուն
- տե՛ս զով
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։