զորագլուխ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɔɾɑɡˈluχ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զո•րա•գ(ը)•լուխ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- զորքի գլխավոր՝ պետ, հրամանատար ◆ Պարսից ստորաստիճան սպաների կարգում կային իսկապես քաջ զորագլուխներ։ (Րաֆֆի) ◆ Զորագլուխները կարգված էին և գնդերը բաժանված։ Զորագլուխներից էին՝ Արշարունին… Խորեն Խորխոռունին… Թաթուլ Դիմաքսյանը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։