զորակոչել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɔɾɑkɔˈt͡ʃʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զո•րա•կո•չել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- պարտադիր զինվորական ծառայության կոչել՝ կանչել՝ վերցնել ◆ Բայց մի՞թե ես զորակոչել եմ ծերերին։ (Նաիրի Զարյան), ◆ 1914 թվականին, երբ Հովհաննեսին զորակոչեցին, Տիգրանը նորածին էր։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- զինվորագրել, զինակոչել, զորագրել, զինագրել, (հնց․)՝ զինավորել, զինվորել, բանակ կանչել, զինվոր տանել, զինվոր գրել, զենքի կանչել, զենքի տակ կանչել
- տե՛ս զորահավաք
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։