զորավարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɔɾɑvɑɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զո•րա•վա•րու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- զորավար լինելը ◆ (Փառանձեմը) յուր հորը հանձնեց արևելյան գնդերի մեծ զորավարութունը։ (Րաֆֆի)
- զորքը վարելու արվեստը
- (պատմ․) ռազմական շրջան՝ գոտի ◆ Հայաստանը նրա ժամանակ բաժանված էր 120 շրջանների, որ նա անվանում էր ստրատեգիաներ, այսինքն՝ զորավարություններ։ (Հակոբ Մանանդյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- (ռազմ․) զորապետություն, (հնց․) սպարապետություն, ստրատելաստւթյուն, ստրատելություն, սպասալարություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։